اثبات عدم تمکین زن و نحوه شکایت از آن یکی از امور مهم و مورد بحث در روابط بین زوجین است. زمانی که بین زن و مرد عقد نکاح جاری می‌شود، زن از حق و حقوق خاصی برخوردار می‌شود. یکی از این حقوق که بر عهده مرد خواهد بود، پرداخت نفقه به زن است. برای اینکه زن از این حق برخوردار شده و مرد نیز مکلف به پرداخت این حقوق گردد، باید شرایطی مهیا شده که از آن با عنوان تمکین زن از مرد یاد می‌شود. همراه دلتامگ باشید.
تمکین کردن به چه معناست؟
تمکین در اصطلاح حقوقی و شرعی به معنای اجرای وظایف و تکالیف زناشویی است که هر یک از زوجین در قبال دیگری دارند. این وظایف شامل دو نوع تمکین است: تمکین خاص و تمکین عام.
1. تمکین خاص: این نوع تمکین به روابط جنسی بین زوجین اشاره دارد. تمکین خاص یعنی زن موظف است که نیازهای جنسی شوهر خود را، در حد معقول و در چارچوب شرعی و قانونی، برآورده کند مگر اینکه دلایل موجهی مثل بیماری یا مسائل پزشکی مانع آن باشد.
2. تمکین عام: این نوع تمکین به معنای پیروی زن از شوهر در امور کلی زندگی مشترک است. به عنوان مثال، زن موظف است در منزل مشترک زندگی کند و از دستورات معقول و قانونی شوهر پیروی نماید. همچنین زن باید به تربیت فرزندان و مدیریت خانه کمک کند و در مواقع لازم همراه شوهر خود باشد.
البته، تمکین باید در چارچوب قوانین و حقوق متقابل زوجین انجام شود و نباید موجب ظلم یا سلب آزادی‌های اساسی یکی از طرفین گردد. همچنین، حقوق و وظایف متقابل است و مرد نیز موظف است به نیازها و حقوق زن احترام بگذارد و آنها را رعایت کند.
راه‌های اثبات عدم تمکین زن
اثبات عدم تمکین زن در دادگاه‌های خانواده در ایران معمولاً شامل مجموعه‌ای از شواهد و مدارک است که باید توسط شوهر ارائه شود. در زیر مراحلی که معمولاً برای اثبات عدم تمکین زن طی می‌شود را توضیح می‌دهم:
درخواست اظهارنامه قضایی: اولین قدم این است که شوهر از طریق یک وکیل یا به صورت مستقیم، یک اظهارنامه به دادگاه ارائه دهد. در این اظهارنامه، شوهر باید به طور دقیق عدم تمکین زن را شرح دهد.
ارسال اظهارنامه به زن در اثبات عدم تمکین زن: بعد از ثبت اظهارنامه، دادگاه این اظهارنامه را به زن ارسال می‌کند و از او می‌خواهد که دلایل خود را برای عدم تمکین بیان کند.
جمع‌آوری شواهد و مدارک در اثبات عدم تمکین زن: شوهر باید شواهدی را که نشان می‌دهند زن از تمکین خودداری کرده است جمع‌آوری کند. این شواهد می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- شهادت شهود: افراد یا نزدیکانی که می‌توانند شهادت دهند که زن از تمکین خودداری کرده است.
- پیام‌ها و مکاتبات: اگر مکالمات یا پیام‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهند زن از تمکین خودداری کرده است، این‌ها می‌توانند به عنوان مدرک ارائه شوند.
- مستندات پزشکی در اثبات عدم تمکین زن: اگر زن به دلایل پزشکی از تمکین خودداری کرده باشد، شوهر می‌تواند از این مدارک استفاده کند تا ثابت کند که دلایل پزشکی معتبر نیستند یا بهبود یافته‌اند.
حضور در جلسه دادگاه: شوهر و زن باید در جلسات دادگاه حاضر شوند. در این جلسات، هر دو طرف می‌توانند شواهد و مدارک خود را ارائه دهند و دفاعیات خود را بیان کنند.
تعیین نظر کارشناس: در برخی موارد، دادگاه ممکن است یک کارشناس را برای بررسی وضعیت زندگی مشترک و دلایل عدم تمکین زن منصوب کند.
تصمیم دادگاه: در نهایت، دادگاه بر اساس شواهد و مدارک ارائه شده توسط هر دو طرف، تصمیم خود را در خصوص عدم تمکین زن صادر می‌کند.
