همانگونه که می‌دانید اراضی انواع مختلفی دارند که اراضی‌بایر یکی از آن‌ها است. بایر به زمین یا املاکی گفته می‌شود که در گذشته کاربرد داشته اما بنا به دلایلی بدون استفاده رها شده است. چنانچه مالک ملک به دلیل مریضی یا دلایلی که از نظر قانونی قابل قبول باشد، برای مدت 5 سال از ملک استفاده نکند بایر محسوب نمی‌شود.
اراضی‌موات، شامل زمین‌هایی می‌شود که بدون استفاده و غیر آباد هستند. عدم بهره برداری از زمین‌موات می‌تواند به دلایل مختلف از جمله نرسیدن آب به زمین، غالب شدن شن بر زمین به گونه‌ای که دیگر قابل استفاده نباشد یا رویش انواع درخت و بیشه‌زار باشد.زمین‌های موات به دو نوع اصلی و عارضی تقسیم‌بندی می‌شوند.
موات اصلی شامل زمین‌هایی می‌شود که قبلا به دست کسی آباد نشده باشد.
موات عارضی شامل زمین‌هایی می‌شود که قبل آباد بوده اما خرابی بر آن‌ها غالب شده است.
در صورتی که علاقه‌مند به دانستن مطالب حقوقی در حوزه ملک هستید مطلب«چگونگی تجمیع حدود املاک» را در دلتامگ دنبال کنید.
مفهوم زمین موات از دیدگاه قانون مدنی
مطابق ماده 27 قانون مدنی، زمینی که در مالکیت شخصی قرار نداشته باشد موات است. افراد می‌توانند با استناد بر قانون رعایت مسائل حقوقی این زمین‌ها را تصاحب کنند.
تحت چه شرایطی زمین موات محسوب می‌شود
به طور کلی آنچه که باعث می‌شود اراضی‌موات با اراضی‌بایر تفاوت داشته باشد، سابقه بهره‌برداری و احیای زمین است. در نتیجه تحت دو شرایط خاص زمین موات محسوب می‌شود.
- مالک مشخصی نداشته باشد: در صورتی که زمین مالک داشته باشد، اما به دلیل سهل‌انگاری آباد نشده باشد زمین‌یایر است و در دسته زمین‌های موات قرار نمی‌گیرد.
- آبادی و کشت و زرع در آن نباشد: آبادی زمین با توجه به حق انتفاع متفاوت است. اما با توجه به عرف زمین، در صورتی که در آن درخت یا ساختمان باشد آباد است.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی و معاملاتی در زمینه املاک، مطلب «نحوه صدور سند مالکیت المثنی» را مطالعه کنید.
