جزیره ایستر در اقیانوس آرام و نزدیک به سواحل شیلی قرار دارد، شاید بتوان گفت این جزیره، یکی از مرموزترین مقاصد گردشگری جهان است. تاریخ‌نگاران معتقدند که اولین ساکنان جزیره ایستر از پلینزی وارد این جزیره شده‌اند، در حدود سال 700 میلادی و در روز عید پاک، این جزیره کشف شد به همین دلیل نام آن را ایستر گذاشته‌اند. اگر بخواهیم از اصلی ترین دلایل جذابیت این جزیره بگوییم میتوانیم به طبیعت بکر آن و وجود مجسمه‌های مرموز موآی اشاره کنیم. مجسمه‌های غول‌پیکر و منحصر به فردی که قرن‌ها است در جزیره نگهبانی می‌دهند، اما این مجسمه‌ها تنها بخشی از تاریخ جذاب جزیره ایستر و مردم رپا نوی را نمایان می‌کنند.
موآی‌ها نگهبانان اسرارآمیز
مجسمه‌های موآی در واقع سر و تنه‌های بزرگ انسانی هستند که ارتفاع آن‌ها به 10 متر هم می‌رسد! این مجسمه‌ها به طور خاص از سنگ‌های آتشفشانی ساخته شده‌اند و روی سکوهای سنگی به اسم «آهو» قرار دارند. در زبان محلی مردم این جزیره موآی به معنی مجسمه است. گفته می‌شود تعداد 300 موآی در ایستر وجود دارد. باستان‌شناسان می‌گویند که مردم بومی جزیره ایستر، که به «راپا نویی» معروف هستند، این مجسمه‌ها را برای محافظت از روح نیاکانشان ساخته‌اند.
موآی‌ها چرا و چطور ساخته شدند؟
یک سوال بزرگ درباره موآی این است که چرا راپا نویی‌ها تصمیم گرفتند مجسمه‌های بزرگی بسازند؟ و اگر از این جزیره دیدن کنید متوجه خواهید شد که موآی‌ها تقریباً همیشه پشت به دریا ایستاده‌اند. با این حال، اگر به سمت داخل جزیره بروید، موآی‌ها در جهت مخالف قرار دارند.
برخی از تاریخ‌نگاران معتقدند که دلیل این سبک قرارگیری مآوی‌ها در جزیره ایستر این است که مجسمه‌ها نمایانگر اولین مردمان پلینزی هستند که جزیره را کشف کرده‌اند، بنابراین تلاش کرده‌اند که صورت مجسمه‌ها به سمت وطن اصلی‌شان باشد. برخی دیگر از کارشناسان معتقدند که این مجسمه‌ها در زمان اعتدال‌های بهاری و پاییزی با ستارگان خاصی هم‌راستا می‌شوند.
اما سوال اصلی این است که چطور توانسته‌اند این مجسمه‌ها را جابه‌جا کنند؟ جواب این سوال هنوز به طور کامل مشخص نشده، ولی محققان حدس می‌زنند که راپا نویی‌ها با استفاده از طناب و الوار، مجسمه‌ها را به صورت عمودی به حرکت در می‌آوردند.
تاثیرات فرهنگی و اکولوژیکی
ساخت این مجسمه‌های عظیم احتمالاً تاثیرات زیادی روی اکوسیستم جزیره گذاشته است. طبق مطالعات، راپا نویی‌ها برای جابه‌جایی مجسمه‌ها به الوار زیادی نیاز داشتند و به خاطر همین، بخش زیادی از درختان جزیره رو قطع کردند. این موضوع باعث شد تا منابع طبیعی جزیره به شدت کاهش پیدا کند و حتی بحران کمبود غذا و مواد اولیه به وجود بیاید.
افول تمدن راپا نویی
با از بین رفتن جنگل‌ها و کاهش منابع، جامعه راپا نویی دچار مشکلات زیادی شد. کمبود غذا و منابع باعث شد که درگیری‌ها و نزاع‌های داخلی افزایش پیدا کند. بعضی از محققان معتقدن که این بحران‌ها در نهایت منجر به سقوط تمدن راپا نویی شد. اما با این حال، داستان این مردم و فرهنگشون همچنان زنده‌ست و از طریق همین مجسمه‌های موآی، به نسل‌های بعد منتقل شده.
رازهای حل‌نشده
با وجود تحقیقات گسترده، هنوز هم خیلی از جنبه‌های زندگی مردم راپا نویی و دلیل دقیق ساخت موآی در هاله‌ای از ابهام باقی مونده. این مجسمه‌ها نه فقط آثار هنری یا فرهنگی هستند، بلکه نمایانگر تاریخ و اعتقادات عمیق یه قوم باستانی و قدیمی است که توانسته با امکانات محدود، یادگاری از خود به جا بگذارد. شاید در آینده و با تحقیقات بیشتر، بتوانیم بیشتر از رازهای پنهان این جزیره و مردم آن سر دربیاوریم. وجود تعدادی سنگ نوشته قدیمی و عجیب هم از دیگر جاذبه‌های جزیره ایستر است.
