حتما بعد از حمام دیدهاید که دستهایتان مانند آلوی خشک چروکیده شده است. دانشمندان بر خلاف باور عامه، این پدیده را ناشی از فشار آب بر پوست نمیدانند. بلکه دریافتهاند چروکیدگی انگشتان، ناشی از تکامل سیستم عصبی انسان است تا چسبندگی دست به اشیا در حالت مرطوب تقویت شود. برای آگاهی بیشتر از این موضوع با دلتامگ همراه باشید.
نقش سیستم عصبی
آزمایشها این نظریه را تایید نمودهاند که انگشتان چروکیده، چسبندگی دست ما را با اشیا خیس بهتر میکنند.
اغلب افراد چروکیدگی و تورم پوست را نتیجه فشار آب بر لایه بیرونی پوست میدانند اما پژوهشگران از دهه ۱۹۳۰ میدانند وقتی آسیب عصبی در انگشتان وجود داشته باشد، این اثر رخ نمیدهد.
این اتفاق، نشانگر تغییر در اثر واکنش غیرارادی سیستم عصبی خود مختار بدن است (سیستمی که تنفس، ضربان قلب و تعرق را کنترل میکند).
در سال ۲۰۱۱، یک عصب-زیست شناس تکاملی پیشنهاد کرد، چروکیدگی فرآیندی فعال است، بنابراین باید عملکردی تکاملی داشته باشد. همچنین آزمایشات نشان دادند که الگوی چروکیدگی، برای تهیه شبکه زهکشی و افزایش چسبندگی بهینه بهنظر میرسد. اما تاکنون هیچ اثباتی وجود نداشته است که نشان دهد، انگشتان چروکیده در واقع یک مزیت هستند.
در آخرین آزمایشات، افراد در گرفتن اشیا تر (نسبت به اشیا خشک) با دستان چروکیده موفقتر بودهاند. اما چروکها تفاوتی در حمل اشیای خشک ایجاد نمیکردند.
یک زیستشناس تکاملی میگوید: ما نشان دادهایم که انگشتان چروکیده در شرایط مرطوب چسبدگی بهتری دارند. در واقع همانند عاج چرخهای خودرو عمل میکنند که باعث تماس بیشتر لاستیک با جاده میشوند.
چروکیدگی در انگشتان پا
زیستشناسان نیز میافزایند: اثر مشابهی در انگشتان پا کمک میکند تا در رطوبت و خیسی راحتتر گام برداریم.
این نتایج نشان از این است که، انگشتان شبیه آلوی خشک، مانند عاج لاستیک در برابر باران عمل میکنند.
یافتههای ریختشناسی نیز میافزاید باید بررسی کنیم که آیا چروکیدگی، مشابه با همین مزیت را در دیگر حیوانات به همراه دارد یا خیر.
چروکها در رابطه با اشیا تر و مرطوب مزیتی را به ما اعطا میکنند اما بهظاهر دربرابر اشیا خشک بیاثر هستند. پس مشخص نیست که چرا انگشتان ما به شکل دائمی چروکیده نیستند. اما برداشت اولیه دانشمندان میگوید، شاید این موضوع حساسیت سرانگشتها را از بین ببرد یا خطر آسیب از طریق گرفتن اجسام را افزایش دهد.