روستای ابیانه یکی از روستاهای عجیب ایران است که با بافت تاریخی و فرهنگ غنی خود از گذشته تا امروز میزبان گردشگران بسیاری از سراسر دنیا بوده است. دلتامگ در این مقاله به معرفی این روستای زیبای تاریخی پرداخته است، با ما همراه باشید.
روستای ابیانه کجاست؟
در 40 کیلومتری شمال غربی شهرستان نطنز در استان اصفهان، در دامنه کوهی صخره‌ای به نام کرکس، روستایی عجیب و حیرت‌انگیز قرارگرفته است که به آن روستای ابیانه می‌گویند. از آنجایی که ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود 2160 متر است، ابیانه را به‌عنوان یکی از مرتفع‌ترین روستاهای ایران می‌شناسند.
چرا سفر به روستای ابیانه کاشان مهم است؟
در جهان مدرن کنونی کمتر جایی در دنیا وجود دارد که بافت تاریخی خود را بدون هیچ تحریفی همچنان حفظ کرده باشد؛ یعنی همه‌چیز دقیقا همان‌گونه باشد که مثلا در دو هزار سال پیش بوده است! اما ابیانه دقیقا چنین روستایی است. روستایی که از 1500 سال پیش تاکنون هیچ تغییری نکرده است.
در این روستا نه‌تنها خانه‌ها به همان شکلی هستند که از قدیم ساخته شده‌اند؛ بلکه حتی نوع لباس پوشیدن، صحبت کردن و حتی غذاهای محلی روستا نیز به همان شکل است و در طی تمام این سال‌ها هیچ تغییری نکرده است.
هرکس که به ابیانه وارد می‌شود این احساس را دارد که گویی در زمان سفر کرده و به گذشته برگشته است. برای آن‌ها که به تاریخ فرهنگ ایران علاقه بسیاری دارند دیدن این روستای زیبا با دیوارهای کاه‌گلی سرخ‌رنگ و مردمانی که نه‌تنها نوع و سبک لباس پوشیدنشان که حتی گویش آن‌ها نیز از هزاران سال پیش تاکنون تغیری نکرده و جزو گویش‌های منحصربه‌فرد ایران است، جذابیت بسیاری دارد.
بهترین زمان سفر به ابیانه
ابیانه یکی از روستاهای خوش آب‌وهوای ایران است که اگر در بهار و تابستان به آن سفر کنید با هوای معتدل و خنک خود، به پیشواز شما می‌آید. در اردیبهشت‌ماه این روستا میزبان گردشگرانی می‌شود که برای دیدن گلاب‌گیری به آنجا سفر کرده‌اند. بااین‌حال اگر دوست دارید که این روستای زیبا را در فصل خلوت‌تر و به دور از هیاهوی زیاد گردشگران ببینید، بهتر است در فصل زمستان به آنجا سفر کنید.
غذای محلی روستای ابیانه چیست؟
جوبن غذایی لذیذ است که با جوی ترش درست می‌شود و آردینه را نیز با سبزی‌های محلی و دوغ تهیه می‌کنند. از سایر غذاهای محلی ابیانه می‌توان به حلیم جو، برستوک، حلیم برگ مو، آش سیرابی، دلمه برگ مو، قلیه، آش کشک، حلوای دوشاب، پلوی جو، پوره سیب‌زمینی، کابجوش، کاچی، اوماچ، اشکنه و قل‌قله دوشاب اشاره کرد.
لباس مردم ابیانه
یکی از جاذبه‌های بسیار زیبای روستای ابیانه پوشش مردمان این روستاست. لباس زنان و مردان این روستا با پارچه‌های بلند و طرح دار و نقش و نگارهای فراوان به این روستا حال و هوای متفاوتی بخشیده است. سبک پوشش مردم این روستا از دوران صفویه به یادگار مانده است. استفاده از کلاه نمدی، قبا، زیرپوش، شال کمر و شلوار گشاد برای مردان مرسوم است. برای زنان نیز استفاده از چارقد گل‌گلی، پیراهن بلند، شلوار یا شیلته، آرخالق و کفش یا چموش رایج است.
سخن پایانی
فاصله تهران از روستای ابیانه حدود 332 کیلومتر است؛ یعنی با چهار ساعت رانندگی به‌راحتی به این روستای زیبا و حیرت‌انگیز خواهید رسید. جالب است بدانید که در این روستا چند امامزاده و یک آتشکده تاریخی از دوره زرتشتیان وجود دارد که بر جذابیت روستا افزوده‌اند و با سفر به ابیانه می‌توانید به دیدن جاهای تاریخی و جاذبه‌های آن نیز بروید.
