اگر خوب به انسان‌های اطراف خود دقت کنید، حتماً فردی را پیدا می‌کنید که مدام انتظار تحسین و تشویق دارد و هیچ انتقادی را نمی‌پذیرد. این می‌تواند یک زنگ خطر باشد. رابطه با افراد خودشیفته، اثرات بدی روی روان ما می‌گذارد. به همین دلیل در این مطلب از دلتامگ به ۷ زنگ خطر مواجهه با این افراد می‌پردازیم.
به چه افرادی خودشیفته می‌گویند؟
بسیاری از افراد، خودپسندی را با خودشیفتگی اشتباه می‌گیرند. در حالی که خودشیفتگی معنای متفاوتی دارد و نوعی اختلال شخصیتی در روانشناسی است. در ادامه به ۷ ویژگی شاخص افراد خودشیفته می‌پردازیم.
احساس برتری نسبت به دیگران
خود بزرگ بینی و داشتن احساس برتری نسبت به دیگران، ویژگی شاخص افراد دارای اختلال خودشیفتگی است. این افراد تصورات غیرواقعی از خود دارند و به هیچ چیز قانع نیستند. فقط بعضی از افراد را لایق معاشرت می‌دانند و با چیزهای معمولی قانع نمی‌شوند.
اختلال خودشیفتگی باعث می‌شود که فرد فکر کند که از همه برتر است و در مورد دستاوردها و استعدادهایش دروغ بگوید.
می‌خواهند همیشه تحسین و ستایش شوند
افراد خودشیفته مدام از دیگران انتظار ستایش و تحسین دارند. در واقع از این راه روح خود را ارضا می‌کنند و حس خود برتر بینی آن‌ها تقویت می‌شود. افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی معمولاً در روابطشان سراغ افرادی می‌روند که مدام آن‌ها را تأیید و تحسین می‌کنند. وقتی طرف مقابل دست از تحسین آن‌ها بردارد، با آن فرد قطع ارتباط می‌کنند و رفتارش را خیانت تلقی می‌کنند.
این حقیقت را بدانید که افراد خودشیفته بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند. چرا که حال روحی آن‌ها وابسته به تحسین و تعریف اطرافیان‌شان است. به همین دلیل است که درصد خودکشی در این افراد بالاتر از دیگران است.
در توهم و خیال نسبت به خودشان به سر می‌برند
افراد مبتلا به اختلال خودشیفیتگی در حبابی توخالی از توهمات و باورها نسبت به خودشان به سر می‌برند. خودشیفتگی باعث می‌شود که فرد در تصورش خود را دارای هوش، جذابیت و قدرت نامحدود بداند. بدون این تخیلات احساس پوچی سر تا سر وجود این افراد را می‌گیرد. بنابراین هر چیزی که آن‌ها را از دنیای فانتزی و خیالی خود بیرون بیاورد، باعث خشم و عصبانیت آن‌ها می‌شود. اطرافیان این افراد سعی می‌کنند که نسبت به توهمات آن‌ها رویکردی محافظه‌کارانه داشته باشند.
از تحقیر و ترساندن دیگران دست برنمی‌دارند
خودشیفته‌ها بیشتر سراغ افرادی می‌روند که اعتماد به نفس پایینی دارند و از این راه حس خودبزرگ بینی خود را ارضا می‌کنند. این افراد در مواجهه با اشخاص قوی و با اعتماد به نفس، احساس خطر می‌کنند. از این رو سعی می‌کنند با تحقیر کردن این اشخاص و ترساندن آن‌ها به هر نحوی، همچنان در موضع قدرت باقی بمانند.
بدون احساس شرم و گناه از دیگران سوء استفاده می‌کنند
افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی، توانایی هم‌دلی و هم‌دردی با دیگران را ندارند از این رو هیچ وقت نمی‌توانند با دیگران هم‌ذات پنداری داشته باشند. این موضوع باعث می‌شود که برای رسیدن به هدف و کسب وجهه اجتماعی، به هر نحوی از دیگران سوء استفاده کنند و احساس گناه یا شرم نداشته باشند. این افراد به فکر عواقب رفتارهایشان نیستند و هیچ درکی از احساسات دیگران ندارند. چرا که فقط به نیازهای خودشان می‌اندیشند.
چطور با افراد خودشیفته رفتار کنیم؟
حالا سوال اساسی این است که در مواجهه با افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی باید چه رفتاری داشته باشیم؟ در ادامه چند نکته برای رویارویی با این افراد ارائه شده است:
- رویاپردازی و توهمات این افراد را جدی نگیرید.
- سعی نکنید این افراد را تغییر دهید. به جای آن نیازهای خود را جدی بگیرید و روی عزت نفس خود کار کنید.
- برای تایید شدن و مورد تحسین قرار گرفتن توسط این افراد تلاش نکنید.
- به موقع از این افراد فاصله بگیرید
- سعی کنید با این افراد هم‌ذات پنداری داشته باشید.
- با یک روانشناس مشورت داشته باشید.
سخن پایانی
مواجهه با افراد خودشیفته ممکن است بسیار سخت و آزاردهنده باشد. به ویژه اگر این افراد با شما نسبت نزدیکی داشته باشند. اگر فکر می‌کنید دوستی با این افراد فقط آسیب‌زا است و ارزشی برای شما ندارد، با آن‌ها قطع ارتباط کنید. اما درون بیشتر افراد ویژگی‌های ارزشمندی وجود دارد که عیب‌های آن‌ها را می‌پوشاند. در این مواقع می‌توانید با مراجعه به روانشناس و مشاور، راهکارهای مناسبی برای بهبود رابطه با این افراد پیدا کنید.
