معمولا بیشتر کودکان دوست دارند که تا سنین بالاتر کنار پدر و مادر خود بخوابند و گاهی کودکان آن قدر در برابر جدایی و خوابیدن در اتاق خودشان مقاومت می‌کنند که باعث شکل‌گیری چالش در محیط خانه می‌شود، اما کودکان بهتر است تا چه سنی در اتاق خواب پدر و مادر بخوابند و دلیل جدا کردن آن‌ها چیست؟ اگر شما نیز کودک خردسالی دارید و با این چالش مواجه هستید تا پایان این مقاله با دلتامگ همراه باشید:
بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک چه زمانی است؟
درباره سن مناسب جدایی کودک از مادر نظر یکسانی وجود ندارد و چون کودکان با روحیات متفاوتی به دنیا می‌آیند این سن برای هر کودکی می‌تواند متفاوت از دیگر کودکان باشد. اما چند نکته مشترک وجود دارد که باری تمام کودکان یکسان است و بهتر است درباره تمام آن‌ها رعایت شود؛ اولین مسئله این است که کودک در دو ماه اول باید حتما کنار مادر بخوابد. نوزاد در این سن بسیار نیازمند مادر است و ممکن است در اتاق جداگانه به خاطر تنفس خاص نوزاد دچار مشکلاتی جدی شود در مجموع بهتر است که در جدا کردن اتاق کودک اصلا عجله نکنیم و با در نظر گرفتن شرایط در زمان مناسب دست به این عمل بزنیم.
کودکان در فاصله شش ماهگی تا هجده ماهگی دچار اضطراب جدایی هستند و جدا کردن اتاق کودک از مادر در این سن ممکن است این اضطراب جدایی را در کودک تثبیت کرده و در آینده مشکلات روانی مربوط به جدایی را برای او ایجاد کند.
چند نکته مهم درباره جدایی نوزاد از مادر
اولین و مهم‌ترین نکته در جدا کردن اتاق کودک از مادر جدا کردن تدریجی است. جدایی اتاق خواب کودک از مادر اگر به یک باره صورت بگیرد ممکن است سبب اضطراب و ترس شدید در کودک شده و یا کودک را مجبور به مقاومت کند. اما جدایی اگر به تدریج انجام بشود کودک راحت‌تر می‌تواند آن را بپذیرد.
در مرحله اول جدایی اتاق کودک از مادر، مادر باید به همراه فرزندش به اتاق فرزندش رفته و شب‌های اول را با هم در اتاق نوزاد سپری کنند تا کودک به محل خواب جدید عادت کند و در آن احساس امنیت داشته باشد. بسیار مهم است که حتما در اتاق نوزاد این اتفاق بیفتد تا نوزاد محل جدید را بشناسد و با آن ارتباط برقرار کند. فاصله بین نوزاد و مادر باید به تدریج افزایش پیدا کند. مثلا پس از چند شب مادر در فاصله یک متری از نوزاد بخوابد و کم کم این فاصله را افزایش بدهد. مهم است که مادر ناگهان از پیش چشم بچه غیب نشود و اگر جلو در اتاق می‌خوابد حتما در را باز بگذارد تا نوزاد حضور مادر را حس کند و دچار اضطراب نشود.
گاهی ممکن است کودک در نیمه‌های شب از خواب بیدار شده و بخواهد در کنار مادر بخوابد در این گونه مواقع مادر می‌تواند بعد از آرام کردن بچه دوباره او را به اتاقش برگردانده و هر دو در اتاق کودک بخوابند.
سخن پایانی
اگر کودک تا سنین بالا هم چنان در کنار پدر و مادر بخوابد باعث می‌شود که در آینده نتواند استقلال کافی داشته باشد و وابستگی ناسالم به پدر و مادر خود پیدا می‌کند که سبب مشکلات دیگری در زندگی آینده شخص خواهد شد. البته گاهی اوقات برخی از کودکان مشکلات اضطرابی یا ترس‌های شدید دارند که باعث می‌شود نتوانند از پدر و مادر خود جدا شوند که در این صورت بهتر است در ابتدا با مراجعه به روانشناسان کودک ریشه مشکل شناسایی شده و بعد از حل مشکل اتاق کودک از والدینش جدا شود. اگر به مقالات روانشناسی علاقه دارید مقاله هشدار، علائم افسردگی در نوجوانان را جدی بگیرید را مطالعه کنید.
