در اکتشاف جدیدی که توسط زیستشناسان دانشگاه روچستر انجام شد، ژن افزایش طول عمر از موشهای حفار برهنه به موشهای عادی منتقل شد. این تحقیق اثباتی بر این مدعا بود که امکان بیشتر کردن زمان زندگی به کمک اصلاح ژنی، برای انسان نیز ممکن است.
دهههای زیادی است که موشهای حفار برهنه بهخاطر طول عمر بیشتر و مقاومت بالای خود در برابر بیماریها، مورد توجه محققانی چون “وراگوبونوا” و “سلوانوف” بودهاند. کشف این دستاورد، ده سال برای آنها زمان برد تا سرانجام نتیجه موفقیتآمیز آن به گوش جهانیان رسید.
مکانیسم خاص این موش برای افزایش طول عمر
موشهای حفار میتوانند تا ۴۱ سال زندگی کنند و این رقم تقریباً ده برابر بیشتر از سایر جوندگان است. جالب اینجاست که در این مدت، به بیمارهای قلبی، عروقی، تخریب اعصاب، آرتریت و سرطان مبتلا نمیشوند. همین موضوع، سالها محققان ذهن محققان را برای کشف عامل این اتفاق درگیر کرده بود.
زیستشناسان در پی این تحقیقات به ژن مسئول ساخت HWM-HA رسیدند که ژن مقاومت در برابر سرطانهای پوستی ناشی از مواد شیمیایی است. HWM-HA در واقع هیالورونیک اسید با وزن مولکولی زیاد است. علت تأثیر آن، ناشی از توانایی بالای آن در تنظیم سیستم ایمنی محتمل شده است.
پس از کشف این ژن افزایش طول عمر بود که این دو محقق به فکر انتقال ژن این موش به سایر جانوران افتادند و میخواستند از امکان انتقال اثرات مفید این ژن به سایر حیوانات مطلع شوند.
انتقال ژن هیالورونیک اسید از موشهای حفار
این ژن مسئول ساخت پروتئینی است که منجر به تولید هیالورونیک اسید در بدن جاندار میشود. دانشمندان ژن HWM-HA را به موشهای عادی منتقل کردند و شاهد افزایش عمر ۴/۴ درصدی در طول زندگی این جانوران بودند. همچنین، مقاومت آنها نسبت به سرطان و بیماری قلبی و عصبی نیز افزایش یافت. با افزایش سن موشهای تغییریافته التهاب بدنشان که نشانه مهم پیری محسوب میشود نیز، کمتر از سایرین بود.
برعکس این موضوع نیز، پیشازاین کشف شده بود. زمانی که ژن مسئول تولیدکردن هیالورونیک اسید از بدن موشهای حفار برهنه خارج شد، احتمال ایجاد تومورهای سلولی در آنها بالاتر رفت.
جالب است بدانید که این ژن تنها یک عامل کشفشده در افزایش طول عمر است. هیالورونیک اسید در بدن تمام جانوران وجود دارد؛ اما مقدار آن به یک اندازه نیست. مقدار هیالورونیک اسید در بدن این موش ده برابر انسان است.
انسان، هدف بعدی این تحقیقات
این تحقیق مهم، مسیرهای جدیدی را در علم ژنتیک برای بهبودی سلامت انسان او گشود. از دید ژنتیکی افزایش طول عمر به کمک این ژن از دوراه میتواند انجام گیرد. نخست اینکه سرعت تخریب مولکولی HMW-HA را کاهش داد و دومین راه افزایش تولید هیالورونیک اسید است.
به گفته سلوانوف مولکولهای کاهنده تخریب اسید هیالورونیک از قبل شناسایی شدهاند و هم اکنون مشغول آزمایشهای بالینی برای اعمال آن روی انسان هستند.
این دانشمندان امیدوارند که یافتههایشان اولین و نه آخرین مثالی باشد که نشان میدهد چگونه عمر طولانی سایر حیوانات، میتواند به نفع افزایش طول عمر انسان و سلامتی او باشد.
سخن آخر
یکی از عناصر مهم برای افزایش زندگی، حضور مادهای به نام هیالورونیک در بدن است که در موشهای حفار برهنه ده برابر بیشتر از انسان است و عامل مقاومت آن در برابر انواع بیماریها و راز افزایش طول عمر بالاتر آن محسوب میشود. در کشف اخیر دانشگاه روچستر، این ژن به شکل موفقیتآمیزی از این موشها به موشهای عادی منتقل شد و این مطلب گواه بر این است که امکان بیشتر کردن عمر به این طریق، برای انسان نیز ممکن است.
ناشناس
9 شهریور 1402 در 9:11 ق.ظ
جالبه امیدوارم ک این امر در مورد انسان هم به نتیجه برسه
نگین آشناگر
13 شهریور 1402 در 4:16 ب.ظ
ممنون دوست عزیز از همراهی شما. بایوتکنولوژی در حال پیشرفت است و امید آن می رود که در آینده ای نزدیک به این امر دست پیدا کنیم.