تصور همه ما آدم‌ها از جنگل، دریایی از درخت‌های متنوع است که اکسیژن تازه، سرسبزی و طراوت را به زمین هدیه می‌دهند. جنگل بی برگ ولی تصوری است که ما از درختان زمستانی داریم.
چه می‌شود اگر جنگلی با قدمتی نهصد‌ساله روی زمین وجود داشته باشد که تمام تصورات شما را از جنگل برهم بزند؟ چه می‌شود اگر یک جنگل بی برگ در دل کویری خشک و برهوت وجود داشته باشد که برگ‌هایش را زمستان بر باد نداده باشد؟ تا پایان این مقاله همراه دلتامگ باشید تا این جنگل عجیب را بهتر بشناسید.
جنگل بی برگ نامیبیا
درست در قلب اصلی‌ترین جاذبه گردشگری نامیبیا یعنی پارک نامیب نوکلوفت که در دامنه کوه نوکلوفت واقع شده، یکی از عجیب‌ترین جنگل‌های دنیا قرار گرفته است. تالاب مرده نام جنگل بی برگ Deadvlei است که در میان تپههای شنی شوره‌زار Sossusvlei واقع شده است.
بسیاری از مردم به‌اشتباه جنگل بی برگ نامیبیا را دره‌ای مرده قلمداد می‌کنند؛ اما در حقیقت هیچ دره‌ای اینجا وجود ندارد. بااین‌وجود این جنگل عجیب‌و‌غریب توسط مرتفع‌ترین تپههای شنی جهان احاطه شده است. ارتفاع بعضی از این تپه‌ها به سیصد تا چهارصد متر هم می‌رسد. تپه‌ای به نام بابابزرگ یا تپههای دیوانه با ارتفاع تقریبی سیصد و پنجاه متر که روی یک تراس ماسه‌سنگی واقع شده است، مشرف به این جنگل قرار گرفته است.
سرگذشت جنگل بی برگ نامیبیا
محلی‌ها می‌گویند زمانی این جنگل بسیار سرسبز و زیبا بوده و با انبوه درختان خارشتر همچون نگینی در دل کویر می‌درخشیده است. روزی رودخانه Tsauchab طغیان می‌کند و سیلی خشمگین به راه می‌افتد. آب سیل در میان تپههای شنی به دام می‌افتد و بذر در هوا آکنده درختان خارشتر محلی را برای آرمیدن و رشدکردن می‌یابند. جنگلی سرسبز و زیبا در دل کویر جان می‌گیرد؛ اما دیری نمی‌پاید که دست بی‌رحم روزگار با هوای گرم و خشک دست بر گلو جنگل می‌گذارد.
بعد از سال‌ها آب در پس تپههای شنی به دام می‌افتد و به جنگل نمی‌رسد. آب‌وهوا تغییر می‌کند و کفه رسی هر روز خشک‌تر و خشک‌تر می‌شود تا اینکه چیزی جز جسد چند درختی که روزی یادآور سرسبزی این شوره‌زار بوده‌اند، باقی نمی‌ماند.
درختان مردند، چرا که دیگر آب کافی برای زنده‌ماندن در این شوره‌زار وجود نداشت. تنها گونه‌هایی از گیاهان باقی‌مانده‌اند که برای زنده‌ماندن می‌توانستند از غبار صبحگاهی و بارندگی بسیار نادر هم جان سالم به در ببرند. گیاهانی مانند سالسولا و توده‌های نارا از بی‌آبی نجات یافتند.
محققان می‌گویند قدمت اسکلت‌های باقی‌مانده از درختان خارشتر به ششصد تا هفتصد و گاهی نهصد سال پیش هم می‌رسند. این جنگل بی برگ آرام‌آرام در زیر آفتاب سوزان همچون سنگ سوخت و سفت‌وسخت شد تا دیگر حتی قابل‌تجزیه هم نباشد.
جنگل بی برگ نامیبیا با آن نمای سورئال عجیبش سوژه فیلم‌هایی چون سلول، سقوط، قاجینی و آیان بوده است.
پیشنهاد مطالعه:اژدها وارد می‌شود! را بخوانید.
