اگر بخواهیم آثار ادبی ایران را از گذشته تاکنون بررسی کنیم به این موضوع اطمینان پیدا خواهیم کرد که بسیاری از نویسندگان ایرانی از نظر سبک قلم و اندیشه نو سرآمد هستند و با دوری از تقلید از آثار نویسندگان دیگر همواره خود را در آثار خود پنهان میکنند به صورتی که اگر خواننده خوبی باشید میتوانید آثار نویسندگان مختلف را از یکدیگر تمیز دهید.
جدا از این برترین اساتید ادب فارسی برخی از نویسندگان هم هستند که آثار ارزشمند آنها روزگاری از پرفروشترینها بوده و علاقهمندان بسیاری داشته است. نویسندگان خوبی همواره در میان داستان نویسان و شاعران ایرانی وجود دارند که آثار آنها نه تنها برای یک بار خواندن، بلکه مناسب چندین بار خواندن و یاد گرفتن موارد بسیاری است.
اما در این میان آثار فاخر زیادی برای خواندن به چشم میخورند که شاید شما از آنها غافل بودهاید. در این مقاله سعی بر این داریم تا برخی از نویسندگان ایرانی با آثار منحصر به فرد را با شما آشنا کنیم.
طریق بِسمِل شدن محمود دولت آبادی
این داستان غم تلخی دوران جنگ را به همراه دارد. در گوشهای از این داستان میخوانیم:
«تشنهای، تو تشنهای برادرم. بنوش آب!» نگاه کن، نگاه کن! چه رستخیز روشنی! منم، تویی و دیگران. تویی، منم و دیگران. چه رستخیز روشنی. کلاهخود و چکمه و یراق. یکی به آفتاب میدهد سلام، یکی به آب. یکی به آسمان نیاز میبرد، یکی به خاک. یکان یکان بروز میکنند، از پناه خاک، از شکفتهای دره هلاک، از حوالی و حدود تپههای تاک، تپهها و تنگههای کهنه و عمیق، پوده و عتیق، از درون خاک، از مغاکها، مثل رویش و شکفتن عجیب سنگها و خارها.
محمود دولت آبادی نویسنده معاصر ایرانی با تلخی و خون در دوران جنگ روبهرو بود و تشنگی سربازان را دیده است. وی میگوید من دوستانی داشتم که در اوج جوانی میآمدند و از کشورشان دفاع میکردند و اکنون میراث این جوانان را برخی از آن خود کردهاند و از وضع نابسامان موجود در ایران گله میکند.
علی اکبر دهخدا
علی اکبر دهخدا یکی از شناسترین چهرههای ادبیات فارسی است. اولین کسی بود که لغت نامه دهخدا را تنظیم کرد و با این کار به حفظ پیشینه ادبیات فارسی کمک شایانی کرد.
از آثار دهخدا میتوان به امثال و حکم در چهار جلد اشاره کرد که در واقع خلاصهای از تمثیلهای ایرانی و کلمات قصار، آن هم به ترتیب الفبا است. در واقع دهخدا با جمع آوری آثار مربوط به ادبیات فارسی در حفظ تاریخ ادبیات فارسی کوششهای بسیاری کرده است. اما امثال و حکم از این جهت زیباست که میتوانید ضرب المثل آهنگهای زیبای ایرانی را در آن بیابید و چند نمونه را در این متن بخوانید.
اگر علاقهمند به ادبیات هستید این کتاب میتواند به شما کمک کند. جدا از فرهنگ نامهها، دهخدا آثار و اعتبار زیادی در باب وطن پرستی و مبارزه با استبداد، آن هم بهصورت طنز و با نام چرند و پرند داشته است.
زنده به گور، شاهکار صادق هدایت
یکی از شاهکارهای صادق هدایت زنده بگور است. زنده بگور در واقع داستان جوانی است که در اوج پریشان حالی آرزوی مرگ خود را دارد. در واقع با توجه به داستان های کوتاه و کتابهای صادق هدایت که عموما به مرگ در آن اشاره شده است میتوانیم این برداشت را داشته باشیم که زندگی روانی این نویسنده بزرگ دستخوش مشکلات زیادی بوده است که دائما در طول نوشتههای خود به دنبال مرگ و خودکشی روان است.
داستانی تلخ از یک زندگی
در این داستان نیز قهرمان داستان میل به خودکشی دارد و تمامی راهها را به سوی خودکشی امتحان میکند؛ به عنوان مثال بیمار شدن، خوردن تریاک و تصادف با اتومبیل؛ اما هیچ کدام از این راهها جواب نمیدهد. میل به خودکشی در بسیاری از آثار صادق هدایت جریان دارد و او این خواسته را عمیقا به نمایش میگذاشته و در نهایت جایی میان 48 سالگیاش در شهر پاریس در خانهای که محل زندگی او بود با باز گذاشتن گاز و خوابیدن، خود و ذهن خستهاش را به این آرامش میرساند و چشم از جهان فرو میبندد.
زندگی صادق هدایت معنای خاص پوچی را از ابتدا تا انتهای خود حفظ کرده و تمام نوشتههای این نویسنده بزرگ بو و مزه تلخ مرگ و پوچی را به همراه دارد اما با تمام این اوصاف، صادق هدایت یکی از بزرگترین نقطههای موفقیت ادبیات فارسی و ادبیات داستانی بوده است. موفقیتهای هدایت او را به شاهکار ادبیات معاصر تبدیل کرده و تاکنون کسی نتوانسته جای این اندیشه سراسر رمز و راز را بگیرد.
از طرفی برخی داستانهای عاشقانه این نویسنده مانند مادلن گاهی نشانههایی از نیاز به عشق را در نوشتههای این نویسنده به نمایش میگذارد. مادلن داستان یک دختر و پسر است که روزی در کنار دریا با یکدیگر آشنا میشوند. پس از این دیدار بازهم این دو یکدیگر را میبینند و به مرور متوجه به وجود آمدن احساسی میان خود میشوند.
شاید این نوشتهها را میتوان این طور تفسیر کرد که صادق هدایت به دلیل مشکلات عاطفی، میل به خودکشی را در خود همواره زنده نگه داشته است.
سبکهای مختلف نگارش
در گذشته و حتی اکنون نوشتن راهی برای بیان آن چیزی بود که به راحتی نمیشد به زبان آورد و عموما این کار را در مقابله با استبداد حکومتی انجام میدادند. برخی از شاعران و نویسندگان مانند سهراب سپهری و صادق هدایت نیز راوی زندگی خودشان بودند و روان خودشان را با ظرافت هرچه تمامتر حکایت میکردند.
برخی مانند دولت آبادی به روایت حقایق زندگی مانند برتری مالداران نسبت به فقرا میپرداختهاند. برخی درون مایه کار خود را عشقهای افلاطونی قرار میدادند و برخی دیگر تنها میل به پرستش معبود داشته و از جهان کناره گرفتهاند.
ناشناس
19 مرداد 1400 در 2:44 ب.ظ
ناشناس
20 مرداد 1400 در 9:14 ق.ظ
😍😍
فاطمه یزدیان
20 مرداد 1400 در 9:15 ق.ظ
ممنون از همراهی شما