ارکان قرارداد مشارکت در ساخت
قرارداد مشارکت در ساخت باید مشتمل بر مشخصات طرفین قرارداد و آورده آنان، مشخصات ملک موضوع قرارداد، ذکر تعهدات هر یک از طرفین به طور دقیق، تاثیر فورس ماژور در قرارداد، روش های حل و فصل اختلافات، مطالبه وجه التزام قراردادی، ضمانت اجرای تخلف از شرایط قرارداد، حدود اختیارات سازنده، تاریخ تحویل موضوع قرارداد، حق فسخ قرارداد، برنامه زمان بندی قرارداد و … باشد.
- طرفین قرارداد
اولین رکن قرارداد مشارکت در ساخت طرفین آن است. در ابتدای قرارداد باید مشخصات طرفین به طور کامل قید شود. طرفین قرارداد باید دارای اهلیت لازم برای انعقاد قرارداد باشند. اگر یکی از طرفین، شخص حقوقی باشد بررسی مدارک ثبتی و حدود اختیارات نمایندگان شخص حقوقی در امضاء قراردادها ضروری است. شخص حقوقی هم باید اهلیت لازم برای انعقاد معامله را داشته باشد و ممنوع المعامله یا ورشکسته نباشد.
- موضوع قرارداد
آورده مالک، زمین است که باید مشخصات دقیق آن از جمله مساحت، پلاک ثبتی، محل وقوع و سایر مشخصات آن در قرارداد قید شود. سازنده در قرارداد مشارکت در ساخت ملزم به احداث بناست و مشخصات دقیق کاری که باید توسط او انجام شود در قرارداد ذکر می‌شود. اگر انجام برخی اعمال فرعی برای انجام موضوع اصلی قرارداد ضروری باشد، این اعمال فرعی نیز به عنوان موضوع قرارداد مورد اشاره قرار می‌گیرند.
- مدت قرارداد
بهتر است قرارداد مشارکت در ساخت مدت‌دار باشد و در عمل هم عموما همینطور است. زمان آغاز قرارداد نیز باید معین باشد؛ چراکه این تاریخ، زمان لازم الاجرا شدن قرارداد و شروع تعهدات طرفین را مشخص می‌کند. با قید مدت قرارداد، تاریخ اتمام آن هم مشخص خواهد شد.
- ضمانت اجرای عدم انجام تعهد
یکی از شرایط قانونی برای مطالبه خسارت عدم انجام تعهد، تصریح به لزوم جبران خسارت در قرارداد، قانون یا عرف است. با ذکر این ضمانت اجرا در متن قرارداد، نیازی به اثبات لزوم جبران خسارت به موجب قانون یا عرف نیست. در قراردادهای مشارکت در ساخت عموما بابت هر روز تاخیر در تحویل پروژه، مبلغی به عنوان خسارت تعیین می‌شود. البته تعیین یک مبلغ مقطوع به عنوان ضمانت اجرای عدم انجام تعهد در مدت قرارداد نیز بلا مانع است.
مطالعه بیشتر: مطلب «تضمین اجرای قرارداد مشارکت در ساخت» را در دلتا مگ بخوانید.
