موزه تماشاگه زمان یکی از آن موزه‌هایی‌است که به یک موضوع خاص از همه زندگی دوار می‌پردازد. آن هم زمان است. نام نخستین موزه ساعت ایران را به خود اختصاص داده و ساختمانی بسیار زیبا دارد. تزئینات آن دیدنی و رستوران موزه زمان هم بسیار مشهور است. می‌توانید در میان درختان و صدای پرندگان بنشینید و یک کافی یا چای گرم در یک هوای زمستانه نوش جان کنید. البته صبحانه‌های موزه زمان بیشتر باعث شهرتش شده است. فکر می‌کنم همه این‌ها گزینه خوبی است تا صفحه گردشگری‌مان را امروز همراهی کنید که به این موزه زیبا سری بزنیم. با دلتامگ بمانید.
موزه زمان
تماشاگه زمان، موزه‌ای در تهران بزرگ است که شما حتی تصورش را هم نمی‌توانید بکنید که هزاران ساعت، هزاران ساعت را منتظر مانده‌اند تا شما برای دیدار از آن‌ها بروید و از خود بپرسید آیا واقعاً با چند تکه چوب زیر نور خورشید بود که بشر توانست زمان را تشخیص و روز و ماه و سال را از هم تمیز دهد؟
هنگامی که به باغِ تماشاگه زمان قدم می‌گذارید وارد بهشت کوچکی شده‌اید که در دوره‌ای، بخشی از باغ فردوس بوده است. با ساختمانی قاجاری و آبی رنگ که شما را به یاد خانه‌های عروسکی می‌اندازد. خانه حسین خداداد، تماشاگهِ زمان. مزین به گچبریهایی از گره‌های چینی، آینه‌کاری و مقرنس کاری. جایی که اگر دوستدار هنر معماری باشید، قطعاً زمانی را به عکاسی دور تا دور این ساختمان اختصاص خواهید داد.
همچنین در جای جای باغ می‌توانید انواع ساعت‌هایی را ببینید که برخی 5500 سال پیش اختراع شده‌اند؛ مانند یک ساعت آفتابی که فقط از یک چوب شاخص روی سطحی صاف تشکیل شده است، ساعت آبی، ساعت آبی مکانیکی، ساعت روغنی، ساعت طنابی، ساعت شمعی، ساعت شنی و …
ساختمان عروسکی موزه زمان
طبقه اول را ساعت‌های قدیمیِ اروپایی از کشورهایی مثل سوئیس، فرانسه، انگلیس، آلمان؛ ساعت‌هایی مخصوص شیفت نگهبانی، ساعت‌های مچی، ساعت کِشتی و… فرا گرفته. ساعت‌هایی مربوط به ناپلئون سوم و لویی شانزدهم. شما حتی ساعتی را خواهید دید از قرن 19 میلادی با پیکره‌ای از هومر شاعر یونانی.
در همین طبقه با اتاقِ بی‌نظیر اصفهانی‌ها روبه‌رو خواهید شد که به شکلی چشم‌نواز و زیبا طراحی شده است. اتاقی متفاوت از کل بنا که حسین خداداد خواست این‌گونه طراحی شود. مملو از تنگبرهای (گونه‌ای از آذين‌های گچی) استادانه با الهام از اتاق موسیقیِ کاخ عالی قاپوی اصفهان، طراحی تذهیب و تشعیر، مینیاتور، با سقفی از طرح‌های خشتی که 99 درصد از مس و 1 درصد از طلاست. همراه تابلویی گچ‌بری در قسمت محراب که نمادی از آفرینش آدم و حوا وَ هابیل و قابیل در باغ عدن است.
نمایشگاهی در دل تماشاگه
طبقه دوم مکانی برای نمایش آثار هوشنگ فروتن است که با استفاده از ساعت، کلاژ شده است و برخی از آن‌ها در سال‌های 2013 و 2014 در شهرهایی از آمریکا به نمایش گذاشته شده‌اند.
همچنین در همین طبقه شاهد ویترینی مدور هستیم از ابزار تعمیر ساعت مانند سمبه و سمبه‌دان، سوزن روغن‌زنی، چفت، چکش، فرچه، چاقو و آچار ساعت‌سازی، انبردست و دم‌باریک و …
قسمتی از همین طبقه در موزه تماشاگه زمان به ابزارهایی برای سنجش روز و ماه و سال اختصاص داده شده است. اسطرلاب و کرهِ سماوی یکی از آن‌هاست. همچنین شخصیت‌های مختلفی از تقویم نویسی و ماکت کتیبه بیستون (قدیمی ترین سندِ تاریخ‌دار ایرانی) و در نهایت ساعت‌های افراد مشهور را همراه با نام و عکس ایشان خواهید یافت.
رستوران موزه زمان ( کافه ریبار )
وارد محوطه موزه زمان که بشوید، درست سمت چپتان کافه رستورانی را خواهید دید که شاید بیشتر به صبحانه‌هایش معروف است. چرا که در منطقه زعفرانیه کمتر جایی پیدا می‌کنید که صبحانه منو باز به کیفیت ریبار داشته باشد، شاید هم در کل تهران نیافتید.
هر چه بخواهید هست. در نظر داشته باشید که برای هر وعده هم دو ساعت تایم استفاده از بوفه دارید. فضای باز و دل‌انگیزی دارد. منوی آن کامل است و برای کسانی که به موزه زمان سر نمی‌زنند هم سرویس می‌دهد. فراموش نکنید اگر قصد دارید صبح جمعه آن‌جا باشید حتماً از قبل میزتان را رزرو کنید.
موزه زمان کجاست ؟
آدرس موزه زمان : تهران، خیابان ولیعصر، نبش چهار راه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲
روزهای بازدید موزه زمان : تمامی روزهای هفته به جز ایام سوگواری.
ساعت کاری موزه زمان : صبح‌ها ۹:۳۰ تا ۱۳ و عصرها ۱۴:۰۰ تا ۲۱:۳۰ (جمعه‌ها ۱۰:۰۰ صبح تا ۱۶:۰۰ عصر)
قیمت ورودی موزه زمان : بازدیدکنندگان داخلی ۴٫۰۰۰ تومان و بازدیدکنندگان خارجی ۳۰٫۰۰۰ تومان
حرف آخر
اغلب موزه‌ها دیگر فقط جایی برای دیدن آثار عتیقه نیستند، بلکه می‌توانید به عنوان تفریح‌گاه به این قبیل مکان‌ها نگاه کرده و اوقات خوشی را در آن‌ها سپری کنید. برای رسیدن به این مکان کافی است به خیابان ولیعصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ مراجعه و خاطره‌های خوبی را برای خود رقم بزنید.
