در یکی از روستاهای دورافتاده کرمانشاه یک غار استثنایی و دستساز وجود دارد که به غار سنگی خالو حسین شهرت دارد. خالو حسین، فرهاد کوهکن عاشق زمانه ماست که صخرههای سهمگین را با دستان خالی تراشیده است. همراه دلتامگ داستان این غارهای سنگی را بخوانید.
غار سنگی خالو حسین
در شانزدهم مهر سال 1309 شمسی در یکی از روستاهای دورافتاده کرمانشاه مردی متولد شد که به افسانه فرهاد کوهکن جان دوبارهای بخشید.
در منطقه میگوره، در نزدیکی روستای بانهوره از توابع شهرستان پاوه، استان کرمانشاه غارهای سنگی دستسازی وجود دارد که به غار سنگی خالو حسین شهرت دارند. نام واقعی او حسین عثمانی و مردی کرد تبار بود. خالو حسین بیش از بیست از عمر خود را با وجود معلولیت و نداشتن یک پا درحالیکه تنها یک کلنگ بیشتر نداشت، صخرههای سخت را در دل کوههای سربهفلککشیده زاگرس، تراشید.
سرنوشت تلخ خالو حسین
حسین مانند بسیاری از همکیشان خود امکان رفتن به مدرسه و سوادآموزی را در آن سالها نداشت. پس مثل بقیه به کشاورزی و دامداری و شکار مشغول شد. در بیستسالگی با دخترعمویش ازدواج کرد و صاحب هفت فرزند شد. یکی از پسرانش در هنگام تولد میمیرد و دو پسر دیگرش نیز در ۴–۵ سالگی عمرشان پایان مییابد.
در 337 سالگی با یک اشتباه در هنگام شکار بهپایخود شلیک میکند و بهخاطر رسیدگی دیرهنگام و عدم وجود امکانات پزشکی مناسب مجبور به قطع پایش میشوند. در 53 سالگی همسر مهربانش را از دست میدهد و پس از شروع جنگ خانه و حیواناتش را در اثر بمباران از دست میدهد.
سرگذشت تلخش او را مجبور به پناهبردن به کوه و روستای خالی از سکنه اطراف بانهوره میکند و از آنجا قصه غار سنگی خالو حسین شروع میشود. حسین با یک جسم معلول، یک کلنگ و تنها بیلش شروع به کندن کوه میکند تا سرپناهی برای خود و بچههایش بسازد.
نتیجه دست رنجش بعد از بیست سال شگفتآور بود. غار سنگی خالو حسین 4 خانه مجزا با 9 اتاق است. دو تا از خانهها تک اتاقی هستند و دوتای دیگر چند اتاق دارند که به آنها دالان میگفتند. بعضی از اتاقها نسبت به سطح زمین ارتفاع کمی دارند و بعضی دیگر 170 یا 180 سانتیمتر از سطح زمین ارتفاع دارند؛ اما عجیبترین قسمت ماجرا اینجاست که حسین کوهکن قبر خود را نیز در یکی از اتاقهای غار سنگی خالو حسین کنده بود. با این کار او با نام فرهاد دوم یا فرهاد ثانی به شهرت میرسد و غار سنگی خالو حسین به یکی از جاذبههای توریستی عجیب و محبوب کرمانشاه تبدیل میشود.
خالو حسین در 19 آبان سال 1394 دار فانی را وداع میگوید؛ اما پیکر او برخلاف وصیتش نه در قبر کنده شده به دستان توانای خودش که در قبرستان عمومی روستای بانهوره دفن میشود.
پیشنهاد مطالعه: دره مرگ دشت رستاخیز گلهای وحشی
ناشناس
24 خرداد 1402 در 9:51 ق.ظ
چرا در قبری که خود درست کرده دفن نکردن نگ بر کسی که به حرف ایشان عمل نکرده با آن همه زحمت واثاری ارزش مندش بی توقع تنها آرزویش را برآوردنکردن …