در این معبد مجسمه‌ها حرف می‌زنند!

آنگکور وات معبدی در شمال غربی کشور کامبوج است. این معبد جزو بزرگ‌ترین سازه مذهبی جهان است که در سال 1992 به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است. از شگفتی‌های معبد آنگکور وات این است که هنگام بازدید باید لباس مخصوص پوشید. برای آشنایی بیشتر با این معبد شگفت‌انگیز، تا پایان مطلب با دلتامگ همراه باشید.

هر آنچه که باید درباره معبد آنگکور وات بدانید

آنگکور وات مشهورترین سازه در کشور کامبوج است و نمادی ملی برای مردمان این کشور محسوب می‌شود. این بنا چنان در این کشور شناخته‌شده و معتبر است که، شمایلی از آن روی پرچم کشور کامبوج هم وجود دارد. آنگکور وات در زبان خمری به معنای شهر معابد است. آنگکور وات یک معبد نیست بلکه از مجموعه معابد تشکیل شده‌ و جزو عجایب هفت‌گانه جهان به شمار می‌رود.

لباس مناسب برای بازدید از این مجموعه، لباسی است که بدن را به نمایش نگذارد، چراکه همواره اعتقاد بر این بوده که پوشیدن لباس‌هایی که بخشی از بدن را به نمایش می‌گذارند بی‌احترامی به خدایان است.

تاریخچه معبد آنگکور وات

در نیمه‌ی اول قرن دوازدهم و در دوران حکومت سوریاوارمن دوم  معبد آنگکور وات ساخته‌شد. این معبد متعلق به خدای ویشنو در دین بود. اما بعدها با ورود آیین بودا به آن منطقه و تسلط این آیین به جای آیین هندو، به معبدی بودایی تبدیل شد. ویشنو در کنار برهما و شیوا سه خدای اصلی هندوییسم هستند. برهما سازنده‌ی جهان، شیوا مخرب و ویشنو محافظ جهان است. بسیاری از مردم معتقد هستند که این معبد در یک شب آن هم توسط معماری الهی ساخته شده‌است. از آنجا که هیچ کتیبه‌ای باقی نمانده که مستقیماً به این معبد اشاره داشته باشد، نام اصلی و دقیق آن مشخص نیست.

به نظر می‌رسد کار ساخت معبد مدتی پس از مرگ سوریاوارمن دوم به اتمام رسیده، هرچند که گویا برخی از دکوراسیون‌های حکاکی آن ناتمام باقی‌مانده‌اند. این معبد بزرگ در همان سال‌های نخست عمرش، حادثه‌ای بد را تجربه می‌کند. در سال 1177، تقریباً 27 سال پس از مرگ سوریاوارمن دوم این معبد توسط چم‌ها غارت می‌شود و آسیب می‌بیند. سرانجام به دستور وارمن هفتم باری دیگر پایتخت و معبد حکومتی جدید در شمال آنگکور وات تأسیس می‌شوند.

معماری معبد

برخلاف بسیاری از معابدی که در دوران امپراتوری خمر ساخته‌شده‌اند، آنگکور وات به جای آن که به سمت شرق ساخته‌شده باشد به سمت غرب ساخته‌شده‌ است. از مهم‌ترین علت انجام چنین کاری این است که، سوریاوارمن دوم از ابتدا این معبد را به‌گونه‌ای ساخت که قبر خود را در آن قرار دهد. در راستای تأیید این نظریه، باستان‌شنا، ظرفی را در برج مرکزی این معبد پیدا کرده که گفته‌می‌شود مربوط به دنیای مردگان است.  همچنین نقوشی روی سنگ‌های معبد وجود دارد که چینش آن‌ها موجب‌شده برخی روی این قضیه که این معبد برای آرامگاه ساخته‌شده تأکید کنند.

آنچه که این معیبد را نسبت به سایر معابد متمایز کرده‌است، هارمونی در طراحی و معماری شگفت‌انگیز آن است. برای ساخت این معبد فقط از ماسه‌سنگ استفاده‌شده است. معبد روی یک تراس که مرتفع‌تر از سطح شهر است قرار دارد. در این معبد 5 برج وجود دارد که در میان آن‌ها طاق‌ها و راهروهایی قرار گرفته‌اند. هنگامی که وارد معبد می‌شود با سه راهرو مستطیل شکل مواجه می‌شوید. هر راهرو بلندتر از سکوی دیگر است که در نهایت به برج مرکزی می‌رسید.

همچون بسیاری از معابد شرقی، روی دیوارها و ستون‌های این معبد نیز حکاکی‌ها و طرح‌های زیادی وجود دارد. برخی از طرح‌ها دارای شکل و شمایلی از بودا هم هستند. از شگفتی‌های معبد آنگکور وات این است که، در ساخت این معبد از هیچ دستگاهی استفاده نشد و به وسیله هنر معماران و سعی و تلاش‌های بیش از 30 هزار کارگر و 1000 فیل ساخته شده است.

پیشنهاد مطالعه: معبدی که نیمی از آن در تاریکی فرو رفته است