به گزارش دلتا مگ به نقل از دنیای اقتصاد، شاخص اصلی برای بررسی رفاه خانوارها با درآمد سرانه مشخص می‌شود. آمارهای به دست آمده در دهه اخیر حاکی از جایگزینی فقر ملکی به جای رفاه متعارف در زندگی ایرانیها است.
از سوی دیگر قدرت درآمد سالانه خانوارها برای قیمت خرید مسکن در طی این دهه، حدود 30 درصد کاهش یافت. رشد منفی اقتصادی در کل دهه اخیر باعث شد «قدرت درآمد سرانه ایرانیها برای پوشش قیمت خرید خانه» افت چشمگیر پیدا کند.
مسکن گران‌ترین و مهم‌ترین کالای «ضروری» و مورد «نیاز حتمی» خانوارهاست که «غیرقابل جایگزین» است. اما برآیند رکود اقتصادی و نابسامانی بخش مسکن طی دهه 90، ایرانیها را از «خانه‌‌‌دار شدن»، دورتر کرد.
براساس گزارش رسمی شهریور ماه 1400 وزارت رفاه، 45 درصد از خانوارهای شهری، از مسکن مقرون‌به‌صرفه محروم هستند. در صورتی که خانوارها بیش از 30 درصد هزینههای زندگی خود را برای تامین مسکن خرج کنند، در زیر خط فقر مسکن قرار می‌گیرند.
سهم هزینه مسکن در سبد هزینه خانوارهای ایرانی در سال 99 به 42 درصد رسید؛ این یعنی تبدیل شدن هزینه مسکن به ابرهزینه خارج از استطاعت.
79 درصد خانوارهای پایتخت‌نشین دچار فقر مسکن هستند. از سوی دیگر حدود 20درصد از جمعیت کل کشور، بدمسکن هستند به این معنا که در مناطق فرسوده شهرها زندگی می‌کنند.
راهکار فرار از فقر مسکن کدام است؟
«تامین مسکن» مهم‌ترین موضوع در زندگی خانوارها است. اگر «سختی یا اختلال دسترسی» در آن وجود داشته باشد، افراد مجبور می‌‌‌شوند برای جبران این وضعیت بد، از سایر هزینههای اصلی فاکتور بگیرند.
دو راه برای فرار از فقر ملکی و ایجاد رفاه وجود دارد. اول اینکه سیاست‌هایی برای بهبود محیط کسب و کار، تامین مالی غیرتورمی و همچنین تشویق افراد به سرمایه‌گذاری مولد، اتخاذ شود.
دوم، برای بهبود وضعیت باید موضوع «اصلاح سیاست‌های بخش مسکن» نیز در دستور کار فوری قرار بگیرد. برای مثال «مقابله مالیاتی درست با ملاکی، وام در استطاعت و…» از جمله اقدامات سیاستی است که باید در دستور کار جدی قرار بگیرد.
پیشنهاد مطالعه: مطلب «منطقی برای افزایش قیمت مسکن وجود ندارد» را در دلتا مگ بخوانید.
