به گزارش دلتا مگ به نقل از ایسنا، بخش عمده سیاست‌های مسکن در طی دو دهه اخیر، معطوف به افزایش عرضه از طریق بازسازی بافت های فرسوده شهری و پروژه‌های مسکن مهر بوده است.
حاصل کار گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی و حاشیه‌ای، بی‌هویت کردن محلات موجود و ساخت محلات بی‌هویت‌تر مسکن‌های مهر شده که در اغلب شهرهای بزرگ، خارج از جریان اصلی عرضه و تقاضا و بی‌تاثیر در قیمت مسکن، به مسکن‌های موقت و هسته‌های آسیب‌زا تبدیل شده‌اند.
بر اساس پژوهش‌های صورت گرفته، دلیل عمده این مسائل، بی‌توجهی به ابعاد اجتماعی بازسازی بافت های فرسوده محلات موجود و سکونتگاه‌های جدید است.
تمایل بالای ساکنان محلات مسکن مهر برای ترک مکان، آنها را به مسکن‌های موقت و از سوی دیگر به مجموعه‌های کم‌هویت و بی‌هویت تبدیل کرده است.
برنامه‌های حمایتی در جهت افزایش ضریب و دوره سکونت، حمایت از مستاجرین و معماری‌های بوم‌آورد، از جمله راهکارهای آزمایش شده در زمینه ارتقاء هویت سکونتگاه‌هاست.
با ساخت‌وسازهای امروزی‌تر، افزایش تراکم و افزایش شدید قیمت مسکن در محلات هدف نوسازی، هم سهم تازه‌واردان به محلات نوسازی شده افزایش یافته و هم توان مستاجران سنتی این محلات که دیگر استطاعت تامین اجاره‌بها و سایر هزینه‌های سکونت در این محلات را ندارند، بیشتر خواهد شد.
اعطای تدریجی مالکیت عرصه در پروژه‌های مسکن مهر و کنترل تراکم به موازات افزایش امکانات رفاهی در محلات هدف نوسازی می‌تواند از جمله راهکارها در این زمینه باشد.
فقط مسکن ساخته شده ولاغیر
با وجود کیفیت پایین ساخت‌وساز در پروژه‌های مسکن مهر، این گفته تا حد زیادی درست است که فقط خانه می‌سازیم، چرا که این پروژه‌ها به رغم گذشت بیش از ۵ سال از افتتاح، با کمبود شدید امکانات رفاهی و اجتماعی مواجهند.
دسترسی به حمل و نقل عمومی، کمبود شدید امکانات آموزشی، تفریحی، ورزشی و نداشتن برنامه حمایتی برای در دسترس‌سازی امکانات موجود برای تمامی اهالی با توجه به استطاعت ایشان و کمبود بسیار شدید فضای باز عمومی موجب وضعیت بسیار نامناسب در محلات مسکن مهر شده است. این وضعیت کم و بیش در محلات نوسازی شده نیز به همین منوال است.
پیشنهاد مطالعه: مطلب «کدام مصالح ساختمانی بیشتر گران شدند؟» در دلتا مگ بخوانید.
